کد مطلب:22625 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

احساس مي كنم توبه ام پذيرفته شده نيست ودعايم مستجاب نمي شود براي رهايي ازاين احساس چه كنم؟

رآن كريم و پيشوايان ديني(ع) در موارد فراواني، ما را به توبه و ترك گناه دعوت نموده اند و يأس و نااميدي از رحمت خداوند را از گناه بزرگ شمرده و ما را از آن بر حذر مي دارند. خداوند متعال مي فرمايد: {A{/Bقُلْ يا عِبادِيَ اَلَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلي أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِيمُ {w1-21w}{I39:53I}/}A} ؛ [{Mبگو اي پيامبر]: اي بندگانم كه با گناه و نافرماني بر نفس خود اسراف كرده ايد، هرگز از رحمت خدا نااميد نشويد. البته خدا [به وسيله توبه و بازگشت ]همه گناهان شما را خواهد بخشيد كه او خدايي بسيار آمرزنده و مهربان است M}، {V(سوره زمر، آيه 53)V}. پس خداوند هم گنه كاران به درگه خويش دعوت مي كند. البته بعد از توبه لازم است اگر از حقوق خدا يا حقوق مردم چيزي بر ذمه انسان باقي مانده است ادا كند؛ يعني، نماز و روزه هايي را كه ترك كرده قضا نمايد و اگر چيزي به مردم بدهكار است پرداخته و يا رضايت آنان را تحصيل كند. حقيقت توبه و استغفار چيزي جز پشيماني از گناه گذشته و عزم و تصميم بر ترك آن در آينده نيست و اگر اين حالت براي كسي پيش آمد، اين نشانه توبه واقعي است و پذيرفته شدن توبه واقعي حتمي مي باشد. پس ما بايد سعي كنيم توبه و استغفارمان حقيقي باشد. يادآوري گناهان گذشته هم كه انسان از آنها استغفار كرده، كار بسيار خوبي است. خواهر محترم؛ از چند طريق انسان مي تواند تا حدودي دريابد كه توبه او مورد پذيرش واقع گرديده است يا نه: الف) احساس بهجت و آرامش خاصي كه پس از دعا و توبه به انسان دست مي دهد يا به تعبير ديگر احساس سبكي از گناهان و آلودگي ها. ب ) هر قدر انسان از گناهان خود به طور جدي پشيمان شده و با تضرع و التجاي بيشتري خدا را بخواند توبه او مقبول تر است. بنابراين ميزان انقلاب روحي انسان در حال استغفار نيز مي تواند به عنوان يك علامتي به كار آيد. ج ) ميزان اعتماد به وعده هاي نيكوي الهي قابليت و عنايات الهي را افزون مي سازد. بنابر اين هر اندازه خدا باوري و توكل و اعتماد به وعده هاي او را در خود افزون يافتيم مي توانيم بيشتر اميد يابيم كه ما را پذيرا گشته است. د ) هر قدر آثار واقعي توبه در اعمال و كنش هاي ما بيشتر هويدا گردد. يعني رغبت كمتري به گناه و اراده و عزم راسخ تري در اطاعت پروردگار يابيم نشان مي دهد كه توبه ما توبه واقعي تري بوده و به همين نسبت مقبول تر واقع گرديده است. امام امت مي فرمودند: اگر بعد از ماه مبارك رمضان تغييري در حالات خود يافتيد به همان نسبت وارد ضيافت الله شده ايد ولي اگر دگرگوني در شما پديد نيامد از آن بي بهره مانديد. بنابراين شما نبايد از رحمت خداوند مأيوس شويد كه اين خود گناهي است بزرگتر از جرم اوليه و چاره يأس و روي آوردن به نااميدي از رحمت بيكرانه الهي نيست چاره كسب طهارت بيشتر و اهتمام جدي تر در اعمال عبادي و انجام كارهاي نيك و پسنديده است. بنابراين بجاي يأس به انجام كارهاي نيك و پسنديده اهتمام ورزيد و از طرفي به محض ورود افكار يأس آلود به كارهاي مورد علاقه مشغول شويد و رشته افكار خود را نااميدي نسپاريد و بدانيد كه خدا اگر مجازات و كيفر و يا پاداش را مقرر نموده است جملگي براي اصلاح ماست و اگر آن قدر سخت بگيرد كه كسي جرأت روي آوردن به درگاه پر فيض و رحمتش را نداشته باشد نقض غرض پيش مي آيد و مخالف حكمت الهي است پس از رحمت بي منتهاي الهي نااميد نبايد بود با رعايت شرايط حتي بعد از صد بار توبه شكستن باز هم توبه كنيد و راه راستي را پيش گيريد ولي نااميدي علاج مسئله نيست.